Atje.
Het was 2016 en ze zou ze 57 jaar zijn geworden. Ze werd het niet. Want op het moment dat de lente begon, precies om half zes ’s ochtends op 20 maart, liet ze het leven. Ze was ziek en er was geen redden meer aan.
Twee jaar daarvoor schreef ik met haar de teksten voor haar site. Ze zag het leven als een bootje, zei ze. En ik schreef het voor haar op. Hoe ze anderen wilde helpen, die met hun bootje niet waren waar ze zouden willen zijn.
Haar eigen bootje voer een andere koers dan iemand ooit gedacht zou kunnen hebben. Als een hoge golf van water kletterde de ellende over Atje heen en was ze er al heel snel niet meer. In haar laatste weken schreven we samen het verhaal van het bootje nog eens op, voor op de rouwkaart. Een kaart die bij Atje paste, en die paste bij het afscheid dat er van haar genomen werd.
Wat een bijzonder krachtige vrouw is zij geweest en wat een prachtig gezin laat ze na. Ik dank haar voor de inzichten die ze in mijn bootje wist te stoppen!
Design site en kaart: DoZign
